இளவேனிற்காலத்துக் கவிதைகள் - 2
ஒரு நரை முதிர்ந்த
மரத்தின் கீழ்நம் ஜாகை.
புரியாத கதைகள் பேசி
மானுடப்பெருக்கத்தின்
புதிர் கதைகளை
பரிமாறிக்கொண்டோம்
அவை தவறென்று
கருதப்படப் போகிற
சூட்சுமம் புரியாமல்.
உடல் உரசுதல்
அநாகரிகமாய்
உணரப்படுகிற
தருணங்கள் நம்மிடையே
அவ்வேளை கண்டதில்லை.
ஒருவருக்கொருவர்
ஞான போதகனாய்
இருந்த காலத்தில்
இந்த மரம்
மௌனசாட்சியாய்
நின்று
இரசித்துக் கொண்டிருந்தது
தானும்
களங்கப்படப் போகிற
விதியறியாமல்...
Comments
களங்கப்படப் போகிற
விதியறியாமல்.// அப்படின்னா சுற்றுப்புறச்சூழல் பாதிப்பைப் பத்திப் பேசுறீங்களா? உங்களோட இந்தக் கவிதையை எனக்குப் புரியவச்சாத்தான் உங்களோட மற்ற கவிதைகளின் பக்கம் தலையை வச்சுப் படுப்பேன் என்று உறுதிகூறி முடிக்கிறேன் :))